Καμένη καρδιά, πόλεμος οικτρός είναι η αλήθεια σου. Μην μου μιλάτε, τα φύλλα σκορπίσανε γεμάτα πόνο. Κ αλημέρα, εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Με χαρά μοιράζομαι σήμερα, τη συμμετοχή μου στο δρώμενο " Χαϊκού " της Μαρίας Νικολάου και "Του Κειμένου" της. ( πατώντας επάνω στα ονόματα μπορείτε να επισκεφτείτε τις παραπομπές και να δείτε τις συμμετοχές και πολλά ακόμη ενδιαφέροντα θέματα ). Θέλω να πω πως είναι, και για εμένα, ένα πολύ δύσκολο είδος, και χαίρομαι πραγματικά που κατάφερα να συμμετάσχω. Συγχαρητήρια τόσο στη νικήτρια του δρώμενου, την Αριστέα, της οποίας και ξεχώρισα τη συμμετοχή, όσο και σε όλους τους συμμετέχοντες που την ψυχή τους άνοιξαν. Ευχαριστώ όσους με ψήφισαν, αλλά και όσους μας διάβασαν και ψήφισαν όλες τις συμμετοχές. Φυσικά, ευχαριστώ τη Μαρία, που συνεχίζει να μας εμπνέει με τις λήψεις αλλά και τις προτάσεις της, να δημιουργούμε και να μοιραζόμαστε. Σας φιλώ και σας εύχομαι μια όμορφη μέρα!
Μου αρέσουν οι άνθρωποι. Οι σκιές τους όταν περνούν βιαστικά από το φως. Τα μάτια τους που κάποτε ζητούν να τα δεις. Μου αρέσει να με θέλουν. Όχι για πολύ. Όχι για πάντα. Όσο κρατά ένα βλέμμα πριν στρίψει στη στροφή. Αλλά την καρδιά μου, εκεί που γεννήθηκε την κράτησα. Μέσα μου! Όχι κλειδωμένη, μα τυλιγμένη απαλά μ’ ένα κομμάτι ουρανό που δεν χαρίζεται. Μη ρωτάς γιατί. Ούτε πώς. Η καρδιά δεν είναι δρόμος. Είναι τόπος. Κι εγώ μένω εκεί. Όταν οι άλλοι φεύγουν. ~~ Κική Κωνσταντίνου _________ Kαλημέρα και καλή εβδομάδα, εκφραστικοί μου!